Hiep hiep hoera! Vandaag zijn wij alweer 6 jaar getrouwd. In ‘Jubileum-taal’ wordt er dan gesproken over een “ijzeren huwelijk”. Daarom neem ik jullie graag even mee naar die mooie dag uit mijn leven.
Ik denk dat wij best mogen spreken over een ijzersterk huwelijk. Wel trouwen, niet trouwen, wanneer en waar. Het was allemaal onzeker. Rond 1 uur ’s middags gaven wij elkaar op dinsdag 16 augustus 2011 het ja-woord in ’t Schathoes van de Menkemaborg.
Wachtend op dat ene woordje, een verbintenis voor het leven. Wanneer we samen oprecht, elkaar het jawoord geven.
Hoe kan het dan dat op de trouwkaarten en zelfs in onze ringen de datum 1 juni 2011 staat? Nee, dat is geen foutje, maar dat is de datum waarop we eigenlijk zouden trouwen. Ik volop zwanger met een dikke buik in mijn bruidsjurk. Dat was de bedoeling! We wilden graag getrouwd zijn voordat we een gezinnetje hadden, en daarna samen op huwelijksreis. Met toestemming van de doktoren en nog dik 2 maand te gaan zou dat moeten lukken.
Alleen moest mijn jurk wel steeds vermaakt worden omdat mijn buik bleef groeien. Onze kleine meid wilde die dag duidelijk zichtbaar aanwezig zijn. Maar dat was geen probleem, want ik had voor mij de ideale jurk gevonden waarin een buik prima op zijn plaats was. Met wat kleine aanpassingen groeide mijn jurk met mijn buik mee.
[easy-image-collage id=17951]
Hier zie je mij tijdens het passen van mijn trouwjurk. Op de eerste foto zie je nog amper een buikje. En op de derde foto is mijn buik al aardig gegroeid en kan zelfs de rits al niet meer dicht.
Alleen toen ging het vreselijk mis met mij. Mijn lichaam vroeg om hulp. Ik kreeg zwangerschapsvergiftiging. Op 18 mei 2011 kwam ik in het ziekenhuis te liggen met een bloeddruk van 155/110 en nog steeds stijgend. Toen had ik nog niet direct door dat ik daar moest blijven tot na de bevalling. Maar met een bloeddruk van 170/110 begon ik te beseffen dat mijn trouwjurk op 1 juni 2011 gewoon in de kast zou hangen, en dat maakte mij wel een moment verdrietig. Hoe jammer ik het ook vond, daar lag nu niet onze prioriteit. Trouwen ging niet door, overleven was nu mijn doel. Op 23 mei 2011 werd ons dochtertje geboren, 3 maand te vroeg. Deze maanden hebben wij vooral in het ziekenhuis doorgebracht. En dat was de reden dat wij niet op 1 juni 2011 trouwden.
Op de dag dat we zouden trouwen zaten we dagelijks in het ziekenhuis te buidelen met onze lieve dochter.
In de tussentijd hebben wij een hoop moeten regelen voor de bruiloft. Alles moest afgezegd worden, en mijn jurk moest betaald worden. En na keer op keer vermaken hing daar best een prijskaartje aan. Tijdens mijn herstel, en Esmee haar gevecht in het ziekenhuis heeft ‘mijn man’ alles geregeld. En toen we op 12 augustus het nieuws kregen dat Esmee met ons naar huis mocht, besloten we om alsnog te gaan trouwen. Onze nieuwe trouwdatum werd geprikt, en symbolischer kan bijna niet. We wilden nu trouwen op 16 augustus 2011, de dag dat ik eigenlijk uitgerekend zou zijn.
DE MAGISCHE DAG
Ik stond de dag al vroeg op, en de zenuwen waren meteen aanwezig. Omdat alles niet verliep zoals het eigenlijk had moeten gaan, was ons sprookjeshuwelijk een beetje aangepast. Mijn zussen waren fotograaf, ik deed mijn eigen haar en make-up. Tja je moet wat. Om 1 uur zouden we trouwen, en om half 1 zat ik nog op bed met Esmee, om haar borstvoeding te geven. Terwijl de familie toeterend de straat doorreed, raakte ik toch lichtelijk in paniek. Zou ik na zoveel chaos ook nog te laat komen op mijn eigen bruiloft? Maar dat viel mee! Alles was die dag perfect. Wij gingen trouwen, ons ‘gezonde’ dochtertje was op deze bijzondere dag aanwezig. Wat kon er vanaf nu nog mis gaan!
[easy-image-collage id=17969]
EEN IJZEREN HUWELIJK
De jaren daarop verliepen ook niet geheel vlekkeloos, en we hebben samen veel meegemaakt. Daarom kan ik dus wel zeggen dat wij ijzersterk zijn samen. En soms sta ik er ook best van te kijken dat wij na zoveel stress, zoveel problemen nog steeds samen zijn. Vandaag vieren wij dus wel met recht ons ijzeren huwelijk.
[easy-image-collage id=17970]
???? ?????? ?????!
Op het moment dat ik dit schrijf heb ik nog geen idee of ik verrast wordt op deze dag. Maar eigenlijk wordt ik zo vaak verrast zonder dat daar een reden voor is een speciale gelegenheid. Ik heb (nog) geen ijzeren cadeau. En ik denk ook niet dat ik iets in deze stijl ga kopen. Waarschijnlijk wordt het gewoon een gezellige dag met zijn 3tjes, zoals we 6 jaar geleden ook met zijn 3en waren. Intiem gezelschap zoals het hoort te zijn, bij de personen waar ik het liefst mijn leven doorbreng.
Ben jij getrouwd, wil je trouwen? Vieren jullie elk huwelijksjaar?
Ik zou het erg leuk vinden als je een berichtje achterlaat!
Heel mooi mop! Van harte gefeliciteerd. Wij waren 12 augustus 2 jaar getrouwd en vieren het wel maar niet met cadeautjes eigenlijk Hihi.
Gefeliciteerd!! ?? Mooie foto’s! Uiteindelijk is het toch nog een mooie dag geworden, samen met jullie prachtige dochtertje. Dat maakt het ook wel weer speciaal toch? Wij zouden trouwen op 24 juli, twee weken voordat ik uitgerekend was. Riskant? Tuurlijk! Benthe kwam drie weken te vroeg middels keizersnede. In het ziekenhuis zeiden ze: volgende week trouwen??? No way! Maar een week later, op 24 juli, stonden we toch op het gemeentehuis om te trouwen, ook incl dochterlief ? De ambtenaar wist niet wat hem overkwam, want die zag dat ik die week ervoor bevallen was en dacht dat we niet zouden komen haha!!
Van harte! Wat een bijzonder verhaal , op naar het volgend jubileum!
???van harte gefeliciteerd samen ❤?
Wat een mooi verhaal Tania, ik ben er eigenlijk best wel even stil van. Het ontroert me echt, wat een verhaal. Je mag zeker trots zijn op jullie ijzersterke huwelijk. Ik wens je heel veel plezier vandaag samen met je man én je prachtige gezin.
Jeetje… Wat een verhaal zeg.
Prachtige foto’s je straalt!
Wens jullie nog veel stralende jaren.
Xxx
Van harte gefeliciteerd!
Xoxo
Proficiat x
Wat een mooi verhaal, van harte gefeliciteerd!
Gefeliciteerd, en nu voor een heel veel gezonde en liefdevolle jaren!